Een reis maken in je eentje. Misschien lijkt het je fantastisch, maar durf je het (nog) niet aan. Stel je voor dat het tegenvalt, of dat er iets misgaat… Wat zijn de grootste valkuilen als je solo reist? En hoe kun je die vermijden?
Veelvoorkomende valkuilen als je solo reist
Hieronder staan vier valkuilen waar soloreizigers makkelijk(er) intrappen, en hoe je kunt voorkomen dat jij er ook in valt.
Valkuil 1: ‘alleen’ en ‘eenzaam’ door elkaar halen
“Maar voel je je dan niet hartstikke eenzaam?” Als ik voor elke vraag naar de eenzaamheid van solo reizen een euro gekregen had, kon ik daar onderhand van op reis. 
Natuurlijk, mensen die in hun eentje op reis zijn kunnen eenzaam zijn. Maar dat geldt ook voor mensen die samen reizen.
Eenzaamheid is niet het tegenovergestelde van samen zijn. Sterker nog, dat maakt het soms alleen maar erger. Eenzaamheid is een gevoel van leegte. Van zinloosheid. Als gevolg van een verschil tussen het contact dat je wilt hebben, en het contact dat er is.
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar soms voel ik me juist ontzettend eenzaam in gezelschap. En de eenzaamheid van het derde (of vijfde, of…) wiel aan de wagen zijn, of van jezelf niet verbonden voelen met de rest van het gezelschap, is meestal pijnlijker dan de eenzaamheid die je zou kunnen overvallen als je ergens alleen bent.
Daarin schuilt trouwens een andere valkuil. Als je op reis (of in het dagelijks leven) alles in je eentje doet, in de veronderstelling dat je nu eenmaal alleen bent, en toch niet geaccepteerd of gezien zult worden, ben je hard op weg er een ellendige ervaring van te maken.
Hoe zorg je ervoor dat je niet vereenzaamt?
- Deel regelmatig wat jou bezighoudt. Met je vrienden thuis, of met mensen die je onderweg tegenkomt. Vind je iets prachtig? Deel het. Zit je ergens mee? Deel het. Het is niet genoeg om regelmatig onder de mensen te komen en oppervlakkige vakantiekiekjes op social media te gooien. Probeer zélf het contact te zijn dat je zou willen hebben.
- Zorg ervoor dat je dagen “vol” zijn. En dan bedoel ik niet qua drukte, maar qua zingeving en verbinding.
- Een accommodatie met een gedeelde keuken doet wonderen.
- En als de eenzaamheid je toch overvalt? Dat is helemaal oké, zolang je er niet in blijft zwelgen. Een kwartiertje de ogen uit je kop janken kan best lekker zijn, maar zet alsjeblieft een timer.
Valkuil 2: te veel meenemen
Het valt me op dat ik, als ik in mijn eentje op reis ga, geneigd ben om (veel) meer bagage mee te nemen dan wanneer er andere mensen met me mee gaan.
En dat terwijl het heel fijn is om weinig bagage bij je te hebben, vooral als je solo reist. Je moet elke kilo immers zelf meezeulen.
Eén van de misvattingen als je solo gaat reizen, is de veronderstelling dat je nu veeeeeeeeeeeeel meer tijd voor jezelf (en je hobby’s) zult hebben dan normaal.
In werkelijkheid zitten er nooit meer dan 24 uur in een dag, en zeven dagen in een week.
Of misschien dient die extra bagage als een soort buffer. Uit angst voor loze momenten, en om antwoorden te hebben op allerlei “wat als”-scenario’s (die hoogstwaarschijnlijk niet aan de orde zullen komen, “maar voor de zekerheid…”).
In werkelijkheid zijn er nauwelijks tot geen zekerheden in het leven. Dat klinkt misschien hard, maar zo is het gewoon.
Dus bespaar jezelf die pijnlijke schouders en angstige momenten op de (rol)trap.
Hoe zorg je ervoor dat je niet te veel meeneemt?
- Vind je het moeilijk om in te schatten wat voor (en hoeveel) kleding je voor je reis nodig hebt? Op het internet vind je een schat aan informatie. Houd ook rekening met de eventuele (on)mogelijkheid van een wasje draaien onderweg.
- Wil of kun je écht niet zonder? Of heb je het absoluut, zeker weten, ongetwijfeld nodig? Neem het dan mee. Laat alles waar je over twijfelt thuis.
Valkuil 3: dezelfde keuzes maken als wanneer je samen reist
Een solotrip is geen halve reis voor twee personen. Net zoals in je eentje uit eten gaan geen halve dinner date is, en een eenwieler geen halve fiets.
Sommige mensen beseffen zich dat pas als ze al in hun eentje op reis zijn.
In een hostel in Belgrado kwam ik bijvoorbeeld eens een Duitse tegen die het moeilijk had. Ze was naar Belgrado gekomen omdat het haar een mooie stad leek, maar de realiteit van een gedeelde slaapkamer, in combinatie met de zomerse hitte, in een vreemde stad, (relatief) ver verwijderd van haar vertrouwde omgeving, alleen, viel haar zwaar.
Wat trouwens niet wil zeggen dat ze nu spijt heeft van haar beslissing destijds. We hebben geen contact gehouden, dus ik weet niet hoe zij op deze reis terugkijkt.
Ik wil alleen maar zeggen dat samen reizen meestal gepaard gaat met een gevoel van veiligheid, vertrouwdheid, en comfort. Solo reizen biedt dan weer andere voordelen, maar om daar de vruchten van te kunnen (en durven) plukken, moet je soms andere keuzes maken dan je “normaal” zou doen, om voor jezelf een leuke, houdbare situatie te creëren.
Hoe zorg je ervoor dat je goede keuzes maakt als solo reiziger?
- Wat heb jij nodig? Misschien vind je het heel normaal om hierover na te denken, maar misschien ook niet. Ga bij jezelf na aan wat voor reis / accommodatie / activiteiten jij behoefte hebt, en wees eerlijk in je antwoorden.
- Lees ook even het volgende stuk, over jezelf te veel inperken, voordat je bepaalde knopen doorhakt. Welke keuze leidt waarschijnlijk tot de minste spijt?
- Blijf je twijfelen? Misschien kun je een aantal opties uittesten (bijvoorbeeld verschillende soorten accommodaties). En, probeer, ook als dat niet mogelijk is, het hele avontuur te zien als een experiment waarbij je kunt winnen of leren, in plaats van winnen of verliezen.
Valkuil 4: jezelf te veel inperken
Dat brengt me bij de laatste valkuil. Van alle valkuilen als je solo reist, is dit wat mij betreft de grootste.
Jezelf van alles en nog wat ontzeggen. Omdat je er te oud voor zou zijn, te jong, te serieus, te ver weg van huis, te… Of omdat de situatie te gevaarlijk zou zijn, te onbekend, te idioot voor woorden, te decadent, te… Noem het maar op.
Natuurlijk, een beetje remming is gezond. Volwassen mensen die nergens bang voor zijn en zich als ongeremde kleuters gedragen, houden dat over het algemeen niet lang vol. En terecht.
Maar jezelf genoeg ruimte geven, jezelf niet te veel beknotten, is óók gezond. En een soloreis leent zich bij uitstek voor het ontdekken van jouw mogelijkheden. Jouw eigen waarden en verlangens. Omdat je even weg bent van de mensen en de omgeving die jou (bewust of onbewust) beïnvloeden en in bepaalde hokjes stoppen.
Dat maakt het des te schrijnender als je dat vervolgens zelf stug blijft volhouden.
Hoe zorg je ervoor dat je jezelf niet te veel inperkt?
- Word je bewust(er) van je gedachten en gevoelens, met behulp van meditatie. Welke dingen doe en laat je vanuit angst, of omdat het zo moet/hoort? Regelmatig mediteren leidt vaak tot een mildere, objectievere, minder strenge kijk op jezelf.
- Vraag jezelf af welke spijt minder erg zou zijn. De spijt dat je het wel gedaan hebt (als de uitkomst tegenvalt), of de spijt dat je het niet gedaan hebt? En handel daarnaar.
En last but not least: zou jij graag een keer in je eentje op reis willen, maar durf je dat (nog) niet?
Blijf dan vooral niet thuis, in de wetenschap dat je bovenstaande valkuilen vermijdt, maar probeer het een keer, in de wetenschap dat reizen goed voor je is, en dat de spijt bij een mislukte poging meestal kleiner is dan de spijt bij een nooit uitgevoerde wens.